Kia Ora!

Vrijdagavond
Heb ik weer gewerkt, het leuke was, dat we twee uur eerder dicht gingen. 's Avonds nog met de hele familie van Domi geskypt omdat Paul en Marga goed aan waren gekomen in Nederland. Voor de volgende dag werd een weeralarm voorspeld.

Zaterdag
's Nachts kreeg ik een smsje dat we door het weeralarm 2 uur later open gingen. Alweer een meevaller.
De volgende meevaller kwam toen 2het lunchtijd werd. Ik moest namelijk leren hoe je de ciabatta's maakt. Dus nadat ik 3 ciabatta's had gemaakt, konden we die natuurlijk niet zomaar weggooien, dus dat betekende ETEN... :D
En de werkdag werd nog beter een jongen vroeg namelijk voor mijn telefoonnummer. Niet dat ik zo geïnteresseerd in hem was, maar hij deed wel 2 uur over zijn cappuchino.
De enige tegenvaller van die dag was, dat ik 's avonds eigenlijk naar movies in the park zou gaan (een paar weken geleden had ik over musics in parks, movies in parks hoort daar ook bij. Er worden gratis films vertoond op grote schermen in parken). Maar door het slechte weer was het geannuleerd.. :(
Maar niet getreurd 's avonds lekker met Domi en Callum (collega) nacho's gegeten en filmpje gekeken.

Zondag
Zondagmorgen heerlijk getraind, nadat ik eindelijk het trainingsveld had gevonden. We trainden namelijk niet op ons eigen veld.
'S middags niet veel bijzonders meer gedaan. Met Domi nog een rondje Beach Haven gelopen.
En 's avonds Invictus gekeken (hele mooie film).

Maandag
Maandagmorgen weer naar stage. Lesgeven in het Engels blijft af en toe nog best moeilijk. Soms heb ik het idee dat ik een stapje terug moet doen. Maarja dat komt wel goed.
Na stage heb ik mijn tas ingepakt voor het kamp want het is weer zover, ik mag weer mee op kamp. Er werd gevraagd of we ook homebaking mee wilde nemen, dus ik heb ik maar 2 heerlijke arretjescakes gemaakt.
Daarna nog voor de laatste keer met pap en mam geskypt wanneer ze nog in Nieuw Zeeland waren. Het voelde weer aan als afscheid. Kan niet wachten om jullie allemaal weer te zien, maar tot het zover is ga ik nog heel veel leuke dingen doen!

Dinsdag
Er stond een 6 uur lange busrit voor de boeg, dat betekende vroeg opstaan. Gelukkig heb je als leraar bepaalde voorrechten, zoals vooraan in de bus zitten op 2 stoelen. Maar we moesten nog wel snel onze rokjes/jurkjes uit onze grote tas halen, want we moesten ons onderweg omkleden voor de Powhiri (officile Maori opening).
Na een lange busreis kwamen we aan bij de Marae, dit is een ontmoetingshuis voor Maori's. Hier kregen we een officiële opening. We hadden onze jurkjes weer aangetrokken en werden in rijen opgesteld, eerst meisjes dan jongens.
De Powhiri bestond uit veel Maori taal waar ik niet veel van kon maken, alleen dat wij werden voorgesteld, ze zeiden namelijk iets over Holland. Gelukkig werden de regels (niet op de matrassen lopen, geen petten binnen en geen schoenen in de Marae) wel in het Engels uitgelegd. Ook werd er veel gezongen en we moesten mee zingen. We hadden de songtekst gekregen en de helft bestond uit Maori. Het was erg bijzonder om mee te maken. Daarna moesten we alle mensen van de Marae begroeten.
Na het eten gingen we de slaapzaal klaar maken. Kyra en ik besloten om bij de kinderen te slapen om echt het leven van de Marae mee te krijgen. De ouderejaars hebben de verantwoordelijkheid over de jongere kinderen. Zij moeten ervoor zorgen dat ze gaan slapen en stil zijn. In de Marae slaap je met z'n allen, de meiden rechts en de jongens links.

Woensdag

Woensdag gingen we naar Cape Reinga, dit is het meest Noordelijke puntje van Nieuw Zeeland. Voor de Maori's is dit heel speciaal want hier gaan de geesten van de gestorven mensen heen voordat ze de aarde verlaten. Op de rots groeit een boom die niet bloesemt, de Maori's geloven dat dit komt omdat het zo'n spirituele plek is.
Op Cape Reinga kun je ook 2 zeeën bij elkaar zien komen: de Tasmaanse Zee en de Grote Oceaan. Maar door het slechte weer konden we hier niet heel veel van zien. Het was erg mooi om Mark (Maori leraar) over deze plek te zien vertellen.
Na Cape Reinga hebben we een wandeltocht van 5 uur gemaakt. Het was echt super mooi ondanks het slechte weer. We kwamen bij een zandduin aan waar de kinderen meteen op gingen spelen. Na het spelen gingen ze op zoek naar eten. Eerst werd er een Kina (zee egel) gevonden, die werd koelbloedig door Mark doormidden gespleten en hij bood de inhoud aan mij aan: een groot, gelig, slijmerig snotje.

Ik kan het me nu niet meer voorstellen maar ik heb het geproefd. Het smaakte naar de zee en daar hou ik niet van. Daarna heb ik niks veer van de Paua's (hele grote zeeslakken) of de mosselen geprobeerd. Maar al de Maori's vonden het super lekker, was echt heel leuk om te zien dat ze gewoon alles wat ze in en rond de zee vonden opaten.
Toen we terugkwamen op de Marae kregen we vlechtles van Auntie Betsy. Een oud vrouwtje van de Marea. Ik heb geleerd hoe je bloemetjes kan maken van lange dunne bladeren en hoe je een mandje moet maken.
De kinderen deden in de tussentijd een Maori spelletje, het was een soort HAKA spelletje echt heel erg leuk om te zien.

Donderdag
Dinsdagmorgen kregen we te horen dat iemand van de Marae gestorven was. Deze vrouw leefde in Auckland maar het is een Maori gebruik om het lichaam terug te brengen naar de Marea. Dus de volgende dag moesten we vertrekken in plaats van zaterdag.
Mark gaf meteen een mooie betekenis aan het slechte weer van de dag ervoor. De wolken hingen zo laag omdat ze aan het wachten waren op de geest die zou komen.
We zouden wel gewoon het programma van donderdag draaien, gelukkig want sandboarden was 1 van de redenen dat ik perse mee wilde op kamp. Anders was ik wel in Auckland gebleven om nog een dagje bij pap en mam te zijn.
Helaas gingen we niet naar de witte duinen omdat het weer te slecht was.
We gingen met de bus naar het Sandboarden. Daar gingen we eerst van een testheuveltje af. Om vervolgens aan het echte werk te beginnen. Ik weet niet hoe hoog die berg was, maar het was een behoorlijke klim in het losse zand.

De eerste keer dat ik naar beneden ging crashte ik halverwege de afdaling, alles zat onder het zand, shirt, broek, onderbroek bh: ALLES. Maar ik moest het dus sowieso nog een keer proberen. En die tweede keer was vet en de derde, vierde, vijfde en zesde keer ook! Het was echt super leuk. Als je heel hard ging, ging je door tot aan het water het was echt super.
Na het Sandboarden moesten we de boards terug brengen en hebben we heerlijke frietjes gegegeten.
's Avonds werd er voor alle mensen die bij die Marea hoorden gekookt omdat er heel veel voedsel over was omdat we een dag korter zouden blijven. Het was heel druk in de Marea waar wel heel gezellig. Ook werd er weer gezongen onder begeleiding van een student op een gitaar.
Na het eten kregen de kinderen een aantal materialen waar ze per groep 4 outfits van moesten maken.
Ik zat in de jury en als de kinderen meer materiaal wilde moest ik ze een opdracht geven. Het was erg leuk om de kinderen op te laten drukken, nepsnorren te geven en kinderliedjes te laten zingen.
De modeshow was erg apart om te zien in Nederland zou het nooit goed gekeurd worden. Jongens die in alleen maar een strak rokje en een BH rondliepen. Maar voor een keer was het wel grappig. En hier was het blijkbaar OK. Het was een leuke avond.

Vrijdag
Vrijdag stond dezelfde lange busrit weer voor de boeg. Maar voordat we konden gaan was er ook weer een officiële afsluiting waarbij ook weer gezongen werd.

Gelukkig was er ook een flinke lunch (omdat er zoveel eten over was). Dit eten hebben we opgegeten in een park in the Bay of Islands. Hier was ook de grootste Waka (soort Vikingboot die de Maori's gebruiken). Het is erg mooi te zien hoe veel dit voor sommige Maori's betekent. De boot was bijvoorbeeld gemaakt door familie van een van de leerlingen, deze jongen begroette de boot. Op de voorkant van de boot was een rood masker en de jongen drukte zijn neus tegen de neus van het masker en ook voorhoofd tegen voorhoofd. (Dit is een Maori begroeting)
Later sprak ik diezelfde jongen, je mag als meisje nooit een boot begroeten. Maar het Waka huis is helemaal versierd met palen met Maori gezichten en die mag je wel begroeten.

Het was echt super dat we mee mochten op kamp, we hebben echt de Maori cultuur ervaren zoals hij nu is: geproefd, gehoord, gezien en gevoeld. Het was niet een of ander toeristisch gebeuren. Dit was echt.
Ik begon mijn verhaaltje met Kia Ora dit betekent hallo of dankjewel.
Ik sluit mijn verhaaltje af met Po Marie (goede nacht) of voor jullie is misschien Ate Marie (Goede morgen) meer op zijn plek.

Ka Kite is in ieder geval altijd goed, dat betekent tot ziens!

Liefs,
Mij
Xjes