Vrijdag (avond)
's Avonds heb ik een heerlijke lasagne gemaakt voor de moeder van Dominique en Paul (de vriend van de moeder van Dominique), die 40 uur hadden gereisd om Domi te zien. We hebben lekker lang met z'n allen gekletst en toe niet helemaal redelijk op tijd naar bed gegaan.

Zaterdag
Kyra en ik hadden plannen om naar het strand te gaan, dus nadat ik 7 bergen op en 7 bergen af was gefietst om bij Kyra te komen gingen we dat ook doen. Gelukkig woont Kyra niet zo ver van Takapuna af en hoefden mijn beenspiertjes voor even niet zo hard te werken (ik voel ze wel hoor, elke keer als ik naar school fiets is het een behoorlijk goede training voor mijn beenspieren).
We hebben een heerlijk stranddagje gehad, Domi, Marga (moeder van Domi) en Paul kwamen ons op een gegeven moment ook nog vergezellen.
Kaan had gesmst of we mee wilden eten en filmpje wilden kijken. Aangezien we met de fiets nog terug moesten naar mij zat dat filmpje er niet in, maar ik sla het natuurlijk niet af wanneer anderen aanbieden voor me te koken. Misschien had ik het wel moeten doen, het eten was wel heel erg lekker, maar dat mag ook wel als je er twee en een half uur op moet wachten.
Met geïmproviseerde fietslampjes zijn we naar huis gefietst. Of ja dat wilden we doen, tot ik op het idee kwam ook nog even bij Domi, Marga en Paul langs te gaan in hun hutje. Uiteindelijk hebben we daar tot in de vroege uurtjes gezeten.

Zondag
Na een kort nachtje (4 uur slapen), ging de wekker om 8 uur. Mijn tweede voetbaltraining stond voor de deur. En het was LEUK! Ik hou gewoon van lekker sporten en ben blij dat ik dat hier ook kan doen.
Zondagmiddag heb ik nog een voetbalwedstrijd van het eerste elftal gekeken van 'mijn' club. En daarna hebben we een heerlijke barbecue bij ons thuis, met Kyra, Domi, Marga en Paul. En je raad het al, weer gingen we niet op tijd naar bed.

Maandag
Misschien hadden we dat wel moeten doen, want deze schoolweek hoefde ik geen les te geven, maar kon ik mee op Year 10 Camp. Year 10 dat is bij ons in Nederland 2e klas.

Mijn avontuur begon toen er werd gevraagd wie er achterin de busje wilde zitten tussen het materiaal. Kyra en ik zagen hier de lol wel van in. En toen we met de veerboot aankwamen op Rangitoto hebben we niks meer van de omgeving gezien, maar wel gevoeld (de weg was een beetje hobbelig). Toen de deur van de busje weer open ging moesten we weer eventjes wennen aan al dat daglicht. Maar we hebben veel gelachen achterin dat busje.
Op maincamp hebben we alle tassen van de leerlingen gedropt en zijn Kyra en ik doorgereden naar outcamp, Domi bleef achter op maincamp.
Leerlingen gaan naar het maincamp, hier zijn gewoon slaapzalen, wc's, douches etc. Maar elke dag gaat er een groep leerlingen naar outcamp, waar ze in grote tenten slapen en geen douche hebben. Op maincamp is van alles georganiseerd, zoals snorkelen, kajakken, hoogteparcours, survivalparcours enz. Op outcamp kunnen de leerlingen chillen en lekker uit rusten.
Aangekomen op outcamp (lees het kampeerveld waarop outcamp plaats vond) konden Kyra, ik en twee Maori docenten beginnen met het opzetten van alle tenten. Er waren 2 hele grote tenten, 1 voor alle jongens en 1 voor alle meisjes. Verder hebben we nog kleine tentjes voor de docenten opgezet, een keukentent en al het keukenspul en ons eigen tentje hebben we opgezet.
Nadat we het eten op hadden gehaald op maincamp kwam de eerste groep al aan. Koken voor 40-50 mensen kan best zwaar zijn, vooral al die uien die gesneden moesten worden. Maar het is wel leuk.'s Avonds kregen we van Stan (1 van de Maori leraren) 'the night off' dus konden we vroeg gaan slapen ipv kindertjes naar bed sturen.

Dinsdag

Het leuke van outcamp dacht ik, was dat het daar chill was. Ik ging er vanuit dat ik uit kon slapen, dit ging helaas niet door. Iedereen was om 7 uur al wakker en uit hun tent. Behalve Kyra en ik, Kyra lag nog vrolijk te slapen toen ik toch maar besloot om mijn taak als leraar te vervullen en mijn hulp ergens aan te bieden. Dat was nodig want er werd voor 40-50 man een ontbijt gemaakt. En niet een simpel boterhammetje zoals we in Nederland gewend zijn, maar pannenkoeken en aardappels van de avond ervoor en noodles (???). Nadat we de lieve kindjes allemaal een ontbijtje hadden gegeven en ze zelf hun bordjes schoon hadden gemaakt hebben we ze uitgezwaaid.
Nu kon de chill periode dan wel echt beginnen want de komende 5 uur geen kinderen. Kyra en ik hadden een teleurstellende snorkelpoging. Maar na het zwemmen in de zee moest er gedoucht worden. En dit deden we met de solarshower (een stevige grote zak die je vult met water, wat door de zon verwarmt wordt en na 2 uur heb je warm water, zak aan een boom hangen en douchen maar).
Maar ondertussen waren Stan en Jeff (andere Maori leraar) naar maincamp gegaan om eten te halen. Er was verder helemaal niemand op het eiland, er woont ook bijna niemand, alleen een gezin dat het eiland en het kamp onderhoudt en dat is het. Dus kyra en ik hebben geprobeerd om topless te zonnen. Helaas was dit niet zo ontspannend als gehoopt, omdat die ene man die er dus woonden ergens gras aan het maaien was, maar wij dachten de hele tijd dat dat het geluid was van het busje met Stan en Jeff. We hebben wel veel zon gehad en ondanks het niet topless zonnen toch nog heel erg hard gechilld.

's Avonds na het eten mochten we met de vrouw van het gezin gaan vissen. Ik heb al heel wat leuke bootjes gezien dus ik had wel zin om een avondje op zee te zitten in een goede boot. De boot was goed, alleen iets kleiner als ik verwacht had. Met z'n 3 zat hij al behoorlijk vol, en met het motortje wat erachter hing kon je ook niet op wakeboardsnelheid varen ofzo.
Maar we hebben wel gevist, het eerste half uur had ik geen flauw idee wat ik aan doen was. Kyra had al ooit in haar jonge jeugdjaren gevist en die leek het te snappen, maar ik had geen flauw idee. Na een half uur had ik nog steeds niks gevangen, dus volgens mij vond die vrouw het maar eens tijd voor goede begeleiding. En na een goede uitleg en nog een paar keer niks heb ik dan eindelijk mijn eerste vis gevangen: een snapper (op z'n Engels, ik weet niet hoe die in het Nederlands heet). Jammer genoeg was hij te klein om te eten dus hebben we hem terug gegooid. Ik heb nog 2 van zo'n kleintjes gevangen en teruggegooid. Kyra had wel 2 eetbare gevangen en die werden koelbloedig door de mevrouw om het leven gebracht (ze stak met en ijzeren pin in de hersenen en bewoog net zo lang totdat de vis dood was). Vissen is best leuk als je iets vangt maar het is niet helemaal mijn ding. Ik doe liever ECHTE waterSPORTEN! Maar leuk om een keer gedaan te hebben.

Woensdag

Weer het zelfde ontbijtje gemaakt voor zoveel man. En Domi ging 's middags weg uit maincamp om wat leuks te doen met Marga en Paul, dus ging ik naar maincamp om haar te vervangen.
Niet dat iemand mij daar vertelde wat ik precies moest doen, dus ben ik maar gewoon meegelopen met een paar oud-studenten. De oud-studenten zijn ook een deel van de kampstaf, ze hebben ook op Northcote College gezeten en begeleiden de activiteiten.
Net voor het avondeten daagden de oud-studenten het allstarsteam uit om de survival challenge tegen elkaar te doen. Het allstarsteam is een team gekozen door docenten, die heel goed waren met de challengen.
De survival challenge bestaat, uit puzzels die je moet oplossen, samenwerkingsspellen en van die zware dingen als door zo'n rij banden rennen.
Er was een balanceerspel bij: je moest van A naar B komen door smalle balken op palen te leggen. Wanneer je van een balk af viel, kon je kiezen voor of een duik in de swamp of 30 seconden tijdstraf. Bij mijn team viel er een iemand af en hij maakte een lekker bommetje in een water van misschien 50 cm diep. Erg leuk om te zien en nog leuker omdat ik gelukkig wel op de balken bleef staan. We hebben de studentjes (gelukkig) dik verslagen.
Het moment brak aan waar ik op gewacht had: ik mocht eindelijk gaan douchen (op outcamp is geen douche (dat solar ding kun je niet echt een douche noemen). Helaas kon ik er maar 5 minuutjes onderstaan omdat ik daarna serveduty had (ik moest eten opscheppen voor 150 kinderen). Maar heb desondanks wel van de douche genoten. Qua eten kun je beter op outcamp zijn dan op maincamp: minder aangebrand eten en gewoon lekkerder. Alle leerlingen wilden ook graat naar outcamp voor het eten.
Ze doen hier niet aan een regenprogramma van te voren bedenken. Dus toen het 's avonds regende werd ons (oudstuden + mij) gevraagd of we snel iets leuks konden verzinnen. We verzonnen een quiz en tussen elke ronde in een challenge (oprdukken, liedje zingen enz). Het was echt leuk.

Donderdag
Na een droog ontbijtje, broodje en sandwiches met boter ging ik weer terug naar outcamp en nam Kyra het van mij over.
Het regende vanaf het punt dat ik opstond (7 uur) dus op outcamp aangekomen hebben we een uitbreiding gemaakt aan de keuken: de eetkamer: een stuk zeil vastgezet op 4 stokken, zodat we nog ergens droog konden zitten behalve de tenten.
De kinderen kwamen en waren helemaal verregend, maar het waren zo'n lieve kindjes, geen gezeur, maar gewoon blij dat ze er waren en ze zijn zelfs nog in zee gaan zwemmen. Na het eten hebben ze nog een optreden gegeven. Op de basisschool krijgen de kinderen Jump Jam, dit is een soort dansles. En iedereen kent het hier. Het zijn gewoon simpele dansjes, maar de mentor van de klas op outcamp vond het een leuk idee om mij die dansjes te laten zien. Dus die kinderen gingen even oefenen (want was natuurlijk alweer even geleden dat ze dat gedaan hebben). Dit was al zo leuk om te zien, ook de jongens deden mee en ze gingen allemaal herinneringen ophalen. Ze komen niet van de zelfde basisschool maar hebben wel dezelfde dansen. 1 jongen was zelfs zo creatief dat hij zelf een dansje + liedje bedacht over ricenoodles. Het was echt heel grappig.

Vrijdag
Mijn wekkertje ging om 6 uur om voor de laatste keer voor iedereen pannekoeken te bakken. Na het ontbijt hebben we met z'n allen opgeruimd wat echt heel erg snel ging. Er waren trouwens ook ouders mee op kamp om te helpen. 1 vader zat bij de politie en werd zomaar eventjes van outcamp opgehaald met de helikopter, dat was wel vet. Wisten jullie dat er verrekijkers waren van 20.000 new zealand dollar? Die bestaan dus en er waren er een paar aanboord van die helikopter.
Toen Stan, Jeff en ik terug reden in het busje had ik echt niet het idee dat ik in Nieuw Zeeland zat. Het eiland was echt heel mooi, omdat er dus bijna geen mensen wonen is alles natuur. En het eiland wordt ook langzaam teruggegeven aan de natuur. Op de weilanden worden weer bossen gepland en de swamps hier zijn zo groen dat het net lijkt alsof ik met mijn camera een foto maak in popart stand (de popart stand op mijn camera maakt alle foto's veel feller en vrolijker). Maar echt het gras was zo groen, dus het gras is echt wel groener aan de overkant.
Maar terug naar het feit dat ik niet dacht dat ik in Nieuw Zeeland was. We reden (5 km/per uur) over een heel hobbelig landweggetje en links en rechts was gewoon bos. Maar ik vond het echt op Afrika lijken, niet dat ik er ooit geweest ben, maar zo stel ik mij Afrika voor, heel vet!
Ik ben nu net terug en heb de eerste was er al in zitten. Ik heb dit verhaaltje snel getypt omdat ik het erop wil hebben voordat ik ga. Ik mag terugkomen bij de ijssalon, de pizzeria is voor iemand gegaan met meer ervaring. Maar ik moet zo gaan en leren hoe je koffie maakt! Als er veel foutjes in dit verhaaltje staan dan sorry daarvoor. Ik heb het snel getypt en ik ben nogal gesloopt van kamp.

Ik spreek jullie snel weer!
Liefs,
Pauline

Ohja foto's volgen snel!