Hallo lieve allemaal,
bedankt voor al jullie lieve berichtjes! Van pap en mam hoor ik dat jullie zo trots op me zijn, maar geloof me maar dat het niet zo moeilijk is als het misschien voor jullie lijkt. Het is hartstikke leuk hier en de mensen zijn heel aardig en vriendelijk en behulpzaam. En het beste is nog dat ik weet dat ik in juni terug kan komen naar een land waarvan ik weet dat jullie er wonen! Mensen die het leuk vinden om mij weer te zien en andersom geldt dat natuurlijk ook!

vrijdag

Als het goed is had ik jullie verlaten met het goede bericht dat pap en mam veilig waren aangekomen. Met de bus zijn we naar Auckland gegaan, waar pap en mam wel een lekker cappuccino van de Starbucks verdiend hadden na zo'n lange reis. Nadat we eindelijk de goede bus naar Northshore gevonden hadden kwamen we aan bij Fernz (overnachtingplaats van pap en mam). Ik had een heel erg uitgebreid ontbijtje meegenomen: Er was kaas en kaas en nog meer kaas. En dat gelukkig konden we dat afwisselend op brood en crackers doen en voor mam had ik ook nog zelf geoogste tomaatjes uit de schooltuin meegenomen.
Na dit stevige ontbijt gingen we naar Birkenhead. Eerst heb ik pap en mam natuurlijk het lekkerste ijs van de wereld laten proeven en daarna zijn we naar de bieb gegaan.
Na anderhalf uur hadden we het wel gezien in de bieb (ik ben daar wel weer een telefoonnummer rijker geworden, we kwamen een hele aardige Belgische moeder tegen waar we mee gepraat hebben en nu heb ik haar nummer).
Tijd om pap en mam maar eens te laten zien wat ik eigenlijk allemaal doe als ik zeg dat ik op stage ben. Ik heb ze de school laten zien en het sportoffice (werkplaats voor de LO sectie) daar werd verteld dat Vicky (principal) ons ook wel wilde zien. Dus ook nog eventjes op hoog bezoek geweest. We werden ook nog uitgenodigd voor de staff bbq maar die hebben we toch maar afgeslagen.
En toen kon ik ze eindelijk mijn CRIB laten zien. Volgens mij vonden ze het wel fijn om te zien waar ik slaap en zijn ze nu misschien meer gerustgesteld dan eerst nu ze gezien hebben hoe goed ik terecht ben gekomen. Na een heerlijk door mij gekookt dinertje heb ik mijn tas gepakt en ben ik met pap en mam mee naar Fernz gegaan waar ik heerlijk op de bank heb geslapen.

Zaterdag
's Morgens lekker een ontbijtje gegeten met pap en mam. Wat wel jammer was waren de grote grijze wolken in de lucht met de kleine waterdruppeltjes die eruit kwamen vallen. Volgens het weerbericht zou het blijven regenen dus onze plannen om naar Rangitoto te gaan vielen in het water. Dan maar plan B: naar het Auckland War Memorial Museum.
Met de bus naar Auckland, waar we bij de skytower uitstapten en meteen even konden genieten van iemand met heel veel lef die van de toren afsprong (natuurlijk wel beveiligd enzo).
We werden een beetje aan het twijfelen gebracht door het weer want af en toe trok het helemaal open om 5 minuten daarna weer dicht te trekken. Dus gingen we over op plan C (wat vrijdag eigenlijk plan A was). Mount Eden en One Tree Hill.
Maar eerst gingen we op zoek naar de AA (ANWB van Nieuw Zeeland), dit bleek echter een hopeloze zoektocht omdat ik dacht dat hij op Queenstreet zou liggen maar dat was blijkbaar niet zo.
Met de bus zijn we naar mount Eden gegaan en hebben we die beklommen. We hadden al broodjes bij de subway gehaald en die hebben we daar lekker opgegeten.

Vanaf mount Eden kun je ook One Tree Hill zien liggen en pap dacht dat het wel op loopafstand was. Dus na een lekker ijsje aan de voet van mount Eden begon onze tocht naar One Tree Hill. Pap had helaas iets te positief ingeschat, misschien had hij te veel door de lens van zijn nieuwe camera gekeken (die kan 35x optisch inzoomen) of door de lens van zijn nieuwe filmcamera gekeken (die kan 42x optisch inzoomen). Maar na ruim een uur lopen konden we One Tree Hill ook beklimmen.
Het voelde als vanouds: met pap en mam op vakantie betekent wandelen. Alleen deze keer vond ik het zelf ook echt leuk. Alleen dit berggeitje miste haar andere berggeitje wel een beetje. Janneke liep niet zoals vroeger voorop, zonder Jip is dat toch niet leuk. En ik miste ook wel de batterijtjes van vroeger.
Maar het was een erg mooi klimmetje, met veel schapen, mooie blauwe lucht en natuurlijk de mooie Nieuw Zeelandse natuur. Mam heeft wel 100 keer gezegd hoe mooi ze het vond en dan heeft ze het over een stadspark, wacht maar tot ze straks echt het land in gaan, dan kan ze niet meer met woorden beschrijven hoe mooi het is.
What goes up must come down en dat geldt ook voor ons dus zijn we maar weer afgedaald. We kwamen uit in het Cromwall Park, waar een bruiloft aan de gang was. Nadat we een kijkje hadden genomen in het oudste houten huisje van Auckland zijn we, nadat we nog eventjes een wedstrijd cricket hebben gezien, het park uitgelopen.
We moesten rennen voor de bus, wat er voor zorgde dat mijn mobiel nu een paar krasjes en schrammetjes rijker is. En daarna moest ik al mijn vrouwelijke charmes in de strijd gooien om de bus in te komen (de bus stond namelijk gewoon voor een stoplicht te wachten i.p.v. voor een bushalte).
Daarna kon plan D (met de ferry naar Devonport daar lekker een hapje eten en vervolgens met de bus naar huis) helaas niet doorgaan omdat het openbaar vervoer hier niet altijd 'je van het' is.
Dus kwamen we aan bij plan E: in de stad eten en dan snel naar huis. Deze dag was behoorlijk vermoeiend, al dat wandelen ben ik al jaren niet meer gewend.

Zondag

Zondag de dag van mijn allereerste voetbaltraining. Het was ook echt weer een eerste training na de vakantie, iedereen kwam wel een keer rond 9 binnen druppelen. Toen iedereen er was, werden we voorgesteld, we hadden gehoopt om hier leeftijdsgenootjes te ontmoeten. Dat hebben we ook wel gedaan, 3 van de 10 vrouwen die er waren zijn van onze leeftijd de andere waren al moeders, maar wel heel leuk en gezellig. We begonnen we een stuk rennen door het bos van 4 km en hier zijn de bossen niet vlak maar het gaat op en af, trapje hier trapje daar en af en toe bukken om een tak te ontwijken. Na 26 minuten kwam ik puffend het bos weer uit toen hebben we nog even partijtje gespeeld en ben ik eerder gegaan om met pap en mam nu toch wel echt plan A uit te voeren: Rangitoto.
Maar toen we in Takapuna waren kwamen we er al vrij snel achter dat dat er ook vandaag niet in zou zitten omdat we de veerboot niet meer zouden halen. Niet getreurd, we waren onderhand zo goed in het aanpassen van plannen dat we plan E (of ik weet niet waar ik was gebleven) uit de kast hebben gehaald. Plan E: Northshore verder verkennen en dan vooral Takapuna en Devenport. Dus dat hebben we gedaan. In Takapuna hebben we nog een cappuccino'tje gedronken met Kaan die we toevallig tegen kwamen. Daarna hebben we nog wat rondgestruind in Devenport en de ferry naar Auckland gepakt.
Vanuit Auckland weer terug met de ferry naar Birkenhead met al de boodschappen van de barbecue. 's Avonds hebben we heerlijk onder het afdak gebarbecued. Dat afdak was hard nodig want er ging een of andere tropische regenbui over mijn huisje heen.
Na de barbecue ben ik weer naar Fern gegaan waar we erachter kwamen dat je het bed kan ombouwen tot een best royale slaapbank en heb nog een nachtje bij pap en mam geslapen.

Maandag
Om vervolgens te vroeg weer wakker te worden voor mijn laatste ontbijtje met papa en mama. Na een lichtelijk emotioneel afscheid ben ik naar stage gefietst. Verder gebeurde er maandag niet zo veel.

Dinsdag
Op dinsdag was er een atletiek sportdag op Northcote college. Qua organiseren zouden ze veel van ons kunnen leren maar misschien zijn ze daar wel te chill voor omdat goed te kunnen. Gelukkig is het heel moeilijk om hier het weer te voorspellen en zijn de beloofde showers (regenbuien) niet gekomen.
's Avonds heb ik met Domi heerlijk gekookt (paprika'tje uit de oven met puree en gesmolten kaas) en hebben we The parents trap gekeken. Wisten jullie dat Janice van Friends daar in speelt.

Woensdag
Op woensdag is volgens mij niets bijzonders gebeurd dus gaan we door naar: donderdag. Of toch niet, ik was helemaal vergeten dat ik woensdag mijn trial had bij de Italiaan, niet dat daar veel over te vertellen is. Volgens mij ging het wel goed en maandag bellen ze om hopelijk me een baantje aan te bieden.

Donderdag
Het plan was om uit te gaan dus na school gingen we naar Kyra, waar Domi en ik het alarm af lieten gaan en een beetje doof werden. Tot we erachter kwamen dat Kyra een sms had gestuurd met de code. Dus toen het alarm uit was konden we rustig binnen zitten en op Kyra wachten.
Kyra ging haar CV in Takapuna inleveren dus besloten Domi en ik om maar eventjes in het park te crashen en van het zonnetje te genieten. En niet alleen van het zonnetje, het leek wel of ik een vreetkick had, want een zak chips en een zakje buttons (smeltchocolade, die veel lekkerder is om gewoon te snoepen dan te smelten) had ik gek genoeg niet zoveel plaats meer over in mijn maagje voor avond eten. Maar we hebben toch maar bij de take away fish and chips and sausage gehaald (Domi had een bak noodles) en die in het park opgegeten.
Daarna was er geen ruimte meer om in te drinken dus dat ging een beetje tegen heug en meug. We werden door Kaan naar Auckland gebracht waar we weer geen bar/café/club konden vinden waar we konden dansen.
We kwamen uiteindelijk bij een barretje uit met goede live muziek. Daarna zijn we 1 Duitser (vreemd genoeg heet deze ook Dominiek, in Azië waren we ook al een Duitse Dominiek tegen gekomen) en 2 Engelse jongens tegengekomen. Omdat er in de stad vrij weinig te beleven viel zijn we naar hun hostel gegaan en hebben we daar nog wat gedronken.
Uit eindelijk was het nog best gezellig en heeft de taxi ons thuis gebracht.

Vrijdag
Donderdag was ik door de ijssalon met het lekkerste ijs van de wereld gebeld voor een sollicitatie. Die sollicitatie heb ik net achter de rug en hiervan krijg ik vanmiddag een bericht. Maar met mijn minimale beschikbaarheid is het maar afwachten of ik wat vind. Eigenlijk was vrijdag mijn PO-dagje en ik heb ook al anderhalf uur aan mijn PO gewerkt maar het zonnetje roept dat ik naar buiten moet komen om in het park te gaan liggen, en ja wie ben ik omdat te negeren. Dus dit was het weer voor deze week.
Tot volgende week!

Liefs,

Pauline