Zaterdag
De huisjesjacht gaat verder. Kyra heeft inmiddels al een huisje gevonden, Domi en ik zijn nog hopeloos op zoek. Dus op een mooie zaterdag morgen gingen we met z'n drieën (want ondanks dat Kyra al een kamer had gevonden vereerde ze ons met haar aanwezigheid) helemaal van New Market naar Northshore (minder dan 20 km). En natuurlijk hadden we weer problemen met de bussen. De eerste buschauffeur had ons heel vrolijk verteld dat je een dagkaartje kon kopen en dat die in ELKE bus geldig was. Maar je raad het al in de volgende bus was hij natuurlijk niet geldig en konden we opnieuw een duur buskaartje kopen.
Een beetje chagrijnig kwamen we aan bij 5b Dakatoa Avenue, waar we vervolgens nog een half uur op de eigenaren konden wachten. 2 meisjes van in de 20, maar wel heel leuk. We kregen een speed rondleiding door het huis omdat wij de bus terug wilden halen omdat we een 2uurskaartje hadden, dat de buschauffeur ons had aangesmeerd.
Domi en ik waren erg positief over het huis en waren heel erg blij toen we het telefoontje kregen dat we de kamers konden krijgen. 1 probleempje een kamer komt pas 30 januari vrij dus ik zit nog een week aan Domi vast, gelukkig vindt zij het niet want ze kruipt 's avonds wel erg dicht tegen me aan.
Gelukkig hadden we meteen een gelegenheid om te vieren dat we een kamer hadden, 's avonds hadden we een huiswarmingparty van een belg die we ontmoet hebben in een of ander café. Die party bleek alleen een beetje tegen te vallen, wij waren de enige meisjes en verder waren er nog een paar vrienden van die jongens. Ik heb me gelukkig wel kunnen vermaken tot Phill (iemand uit Engeland) het pingpong balletje kwijt maakte.

Zondag
Zondag was het dan eindelijk zover, uit het motel en intrekken. Ofja crashen at Kyra's. Het voelde goed om de moteldeur achter ons dicht te drekken. Laat het uitpakken van de koffers maar beginnen.
Bij Kyra aangekomen boden haar Turkse huisgenoten aan om ons te helpen met verhuizen en meubels kopen. Dus zijn we naar 'The Warehouse' gegaan, dat is een gigantische winkel waar ze echt vanalles hebben: kleren, meubels, campingspullen, wetsuits, sieraden, eten, fietsen etc. Daar heb ik 2 kastjes, bureautje en een stoel gekocht voor ongeveer 75 euro.
Om die jongens te bedanken wilden we een Hollandse maaltijd voor ze koken, maar helaas hadden ze geen andijvie, dus geen andijvie stampot. Daarom maar aardappelen, vlees en groente gemaakt à la Kyra.
En daarna heb ik lekker in het tweepersoonsbed van een afwezige huisgenoot geslapen.

Maandag
Maandag was onze dag, eindelijk naar ons eigen huisje, maar van settelen kan nog niet veel terecht komen. We slapen samen op een kamer en Domi heeft een asociaal groot luchtbed dus naast mijn inimini luchtbedje en de koffers blijft er weinig ruimte over voor iets om te settelen.
Nadat we Kaan (lieve Turkse huisgenoot van Kyra) de deur uit hadden geschopt konden we eindelijk in ons eigen kamertje slapen.

Dinsdag
Beetje jammer dat ik op de grond wakker werd omdat mijn inimini luchtbedje blijkbaar lek was. Dus maar snel op gestaan en door Beach Haven (mijn woonplaats) gelopen. Het centrum stelt niet veel voor 10 winkels en dat is het. Maar er is wel een groot park, daar kan ik me op vrije zonnige middagen wel vermaken met een boekje van de bieb.
Ik ben namelijk gratis lid geworden van de bieb. Daarna zijn we met zijn drieën naar Takapuna geweest om lekker op het strand te gaan liggen.

Maar toen we op het strand aankwamen waren ze vanalles aan het opbouwen, dus Kyra en ik gingen op onderzoek uit. Blijkbaar was er die avond een zwem/ren/paddle (staand op een surfplank roeien) wedstrijd. En je kon de eerste keer gratis mee doen. Kyra en ik waren meteen enthousiast. Dus maar de stad in en doen waar we goed in zijn: WINKELEN. We hadden namelijk geen shirt en fatsoenlijke renbroek mee. Nadat ik mezelf bevrijd had uit het pashokje waar ik mezelf in had opgesloten hebben we ons ingeschreven. Jammer dat we shirts hadden gekocht want we kregen gratis shirts van de organisatie (en een hele smerige energybar).
Het startschot werd gelost en na 3 seconden hadden we al de slappe lach omdat iedereen ons nogal hard voorbij ging. Voor 500 meter hebben geprobeerd iedereen bij te houden maar daarna zijn we toch maar ons eigen tempo gaan lopen. Voor zover het gaat op een strand met schelpen op blote voeten. Uiteindelijk heb ik het nog niet zo slecht gedaan, voor iemand die pas anderhalve week (weer) aan het rennen is. Ik ben 22e van de 54 vrouwen geworden in een tijd van 24:55. De wedstrijd ging over 5 km.
Na een verfrissende duik wilden we wat gaan eten met de huisgenootjes van Kyra. Ze hadden het idee om pizza te halen en ergens op een berg te gaan eten, dan zouden we mooi naar de zonsondergang kunnen kijken met de skyline van Auckland. Jammer genoeg hadden ze geen rekening gehouden met de wind, nadat de eerste van de drie pizza's bijna uit onze handen was gewaaid besloten we om in de auto verder te eten waar het zo'n 20 graden warmer leek te zijn.
Uiteindelijk hadden we geen zin om naar huis te gaan en zijn we weer bij Kyra blijven slapen.

Woensdag
Het idee van woensdag was een goedkope auto op de kop tikken in de cars turnes auction in Penrose. Helaas bleek dit niet zo makkelijk te gaan als ik in de vorige zin leek te beschrijven. Er waren wel minstens 300 auto's in verschillende prijsklasses. We konden bijna alle auto's afstrepen omdat zelfs wij, drie meisjes met 0 verstand van auto's konden zien dat er iets mis mee was. Uiteindelijk bleef er een auto over. Ik ben ik -10 geïnteresseerd in auto's dus ik kan niet vertellen wat voor auto het was, voor mij was het een zwarte auto.
Er was ook een Maori vrouwtje geïnteresseerd in die auto, hier maakten we ons een beetje zorgen over.
Het bieden was echt leuk om te zien, de veilingmeester kan zo snel praten, gelukkig was er een scherm waar de bedragen die geboden waren op verschenen. Zonder die schermen had ik het niet kunnen volgen.
En toen kwam nummer 134 'onze' zwarte auto. Helaas waren we na een bod al overboden en waren we over ons maximaal budget heen. Dus ging het Maori vrouwtje met onze auto naar huis.
Maar niet getreurd de volgende goedkope auto bood zich al aan. Een automonteur sprak ons aan en zei dat hij een auto voor 1000 dollar wilde verkopen. Hij bracht ons naar een winkelcentrum met zijn auto. Hij zou eerst de motor checken en als die OK was, zou hij de auto aan ons verkopen. Na een half uurtje winkelen kwam hij terug en was de motor helaas niet OK, dus toch geen goedkopen auto voor ons.
Terug in Auckland heb ik mijn kapotte laptop geruild en crème brulée kaarsjes gekocht voor op mijn kamer.
Kaan was toen ook bijna klaar met werken en die wilde ons wel naar huis brengen. Maar toen kwam hij met een idee, laten we een strandwandeling maken. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen, ondanks dat mijn voornemen al 5 dagen is dat ik op tijd thuis wil zijn zodat ik eventjes wat zaakjes in orde kan maken. Maar dat zit er dus weer niet in.
Op het strand aangekomen, zei Kaan dat hij 'a little toy' voor me had meegenomen: een Nikon camera. Super vet! Heb niet veel mee gekregen van de strandwandeling, ik heb alleen maar foto's gemaakt.

Daarna hebben we heerlijke lasagna gegeten at casa Domi en Pauline.

Donderdag
Voor donderdag stond op de planning om een auto te kopen van 3 Argentijnse meiden. Wij gingen er speciaal voor naar Auckland, want we wonen nu in Northshore. Dat is de brug over, het is nog steeds Auckland alleen dan iets minder stedelijk.
Toen we op de afgesproken tijd op de afgesproken plaats waren, bleken de meisjes er niet te zijn. We hebben een uur gewacht, maar helaas hebben ze ons laten zitten.
's Middags hadden we met Arie (stagebegeleider) afgesproken. We konden gewoon Nederlands praten want hij is op zijn 19e naar Nieuw Zeeland verhuisd. Hij heeft ons de school laten zien en we hebben even wat zaakjes besproken. Zoals de officiële opening van komende dinsdag. Volgens mij is het een soort Maori opening die bedoeld is voor alle nieuwe docenten en de brugklassers. En meisjes/vrouwen worden geacht een rokje te dragen (lees: een degelijke en dus niet sexy, korte en strakke rok). Beetje jammer dat die degelijke rok niet meer in mijn 23 kilo koffer kon. Dus nu maar even kijken hoe we dat gaan oplossen.
Ik heb wel zin om met stage te beginnen, al helemaal omdat ik evenementen nog moet doen en er zijn maar 3 kampen waarmee ik mee kan gaan.
Rob (ook een P.E. teacher) bracht Kyra en mij naar Birkenhead (1 dorpje voor mijn dorpje) daar hebben we bij Dutch Delight een heerlijke kroket gegeten. Daarna ben ik met Dominique haar zware wijnboek in mijn tas (Domi wilde graag een boek over wijn van de bieb dus had ik dat voor haar meegenomen) naar huis gelopen. Jammer dat het een beetje verder was dan ik had gedacht.
Eindelijk thuis gekomen heb ik 's avonds nog een arretjescake voor de huisgenootjes gemaakt en ben ik daarna naar bed gegaan.

Vrijdag
's Morgens een skype sessie van 2 uur gehad. En daarna was het wel tijd om een stukje te rennen. Domi en ik zijn naar het park gegaan, waar we een heerlijk stukje hebben gerend. In het park en daarna door een bos en uiteindelijk kwamen we uit bij water, echt zo mooi hier. Het was zo'n smal bospaadje af en toe leek het echt of we in de jungle waren. En dat praktisch in onze achtertuin echt super mooi.
Ook hebben we een sportcentrum (tennis en squash) en een voetbalclubje ontdekt waar we volgende week eens gaan kijken, om mogelijk lid te worden.
Nu is het tas inpakken voor het weekend want we gaan kamperen met Kyra en haar huisgenootjes bij ninety miles beach.
Dus dit weekend eventjes geen nieuwe berichten van mijn kant, maar ik denk dat jullie aan dit verhaaltje wel genoeg hebben voor 1 weekend. Ik heb nog niet alle foto's dus die zal ik na het weekend zo snel mogelijk proberen te uploaden!

Liefs,
mij