Inmiddels zit ik alweer een week in Nieuw Zeeland. Daar voorafgaand waren drie dagen van reizen: met de taxi van hotel naar Pangkor, met de ferry van Pangkor naar Lumut, van Lumut met de bus naar Kuala Lumpur, met de taxi naar KL-central, met de trein naar Singapore, met de metro naar Singapore airport, met de skytrain naar de goede terminal, met het vliegtuig naar Auckland en met 3 bussen (waarvan 2 verkeerde) naar ons motel. Ik was zo blij dat we er eindelijk waren.

Ik weet niet meer in welke volgorde we wat hebben gedaan, maar ik zal even vertellen wat ik de afgelopen week heb mee gemaakt. Ik moet trouwens echt tijd maken om verhaaltjes te schrijven voor jullie want we zijn eigenlijk altijd wel ergens mee bezig.

Deze week (en komende week) staat in het teken van het vinden van een woonruimte. En dat valt nog niet mee, ons budget is beperkt dus ook de keuze. Vandaag (18-1-2012) zijn we voor de eerste keer ergens gaan kijken. In de advertentie op internet stond dat het huis opgeknapt moest worden. Wij dachten likje verf hier, likje verf daar en klaar, maar verven dat stond duidelijk niet bovenaan op het prioriteitenlijstje van dit huis. Een kleine schets van het huis: de tuin was bijna een oerwoud, planken die los zitten of gewoon ontbreken, gaten in de ramen of geen ramen maar houten platen voor de ramen (die nog niet eens aansloten), kapotte/ontbrekende tegels, klemmende deur, rottende badkamervloer, spinnen en stof en dit zijn maar enkele voorbeelden. Super jammer toen we erachter kwamen dat het meisje dat er woont kei leuk is. Maar we konden echt niet in dit krot gaan wonen. Ze wilde ons ook perse naar de bushalte brengen toen we vroegen waar die was. (Op de heen weg hadden we ook al een lift gehad, dus dat is geen probleem).
Bij de bushalte was een winkelcentrum waar we natuurlijk weer eventjes naar binnen moesten (Dominique met een beetje tegenzin, maarja 2 tegen 1). De man van de telefoonkaartjes vroeg wat we kwamen doen in Nieuw Zeeland. Na ons verhaal trok hij een beetje een raar gezicht, toen we vroegen wat er was zei hij dat de kinderen op Northcote college 'tough' waren. AAAAAHHHHHH dat willen we niet. Ik heb al een keer een stage gehad met kinderen die 'tough' waren dat is wel genoeg voor mijn studiecarrière.
Die man was ook weer zo'n voorbeeld van de vriendelijkheid hier, wij zeiden dat we opzoek waren naar huisjes, zei hij dat we over 10 minuten terug moesten komen en dat hij ons dan zou helpen. Toen we terug kwamen had hij allemaal huisjes gevonden in Northcote en uitgeprint. Helaas waren ze net iets boven ons budget, maar het was wel kei aardig van hem.
Die avond zijn we in een wifibar verder gaan zoeken naar huisjes en kwamen we aan de praat met een Belg. Voelt raar om met iemand anders dan Domi of Kyra Nederlands te praten. Hij heeft ons meteen uitgenodigd om zaterdag naar z'n housewarmingsparty te komen. En natuurlijk werden we weer naar huis gebracht.
Totaal aantal lifts 18 januari: 3

Verder hebben we deze week Auckland een beetje verkend. Nadat we erachter kwamen dat ons motel toch wel heel dicht bij de stad was (kwartiertje met de bus). Dit was ons nog niet opgevallen want we zagen nergens hoge gebouwen. Die zijn er in de stad ook niet op die ene toren na. En die konden we blijkbaar wel al zien, maar ik vind hem eigenlijk helemaal niet zo bijzonder.

Met Kyra ben ik een middagje naar de stad gegaan. Hier hebben we heerlijk aan de haven gezeten, gekeken hoe een mini bootje een groot containerschip uit de haven trok en gekeken hoe een Chinese dame leerde vissen. Beetje jammer dat ze haar vis niet vast durfde te pakken toen ze eindelijk iets gevangen had.
Daarna zijn we over Queen street gelopen, de winkelstraat van Auckland. Ze hebben hier heel veel leuke winkels alleen het is eigenlijk net allemaal iets duurder dan in Nederland. Dat is een beetje jammer. De bikini's zijn hier trouwens echt duur: als je er een van 60 dollar vindt heb je geluk, de meeste kosten rond de 100 dollar of duurder. Ik wou dat we ook hier de prijs door 4 konden delen net zoals in Maleisië. Dat zou het een stuk leuker en makkelijker maken.

Een andere dag zijn we eerst naar de bieb gegaan omdat je daar gratis internet hebt (thanks voor de tip mam!).

Daarna hebben we mount Eden beklommen, dit is een vulkaan midden in de stad. De vulkaan is niet meer actief en de krater is begroeid met gras, maar je hebt er echt een mooi uitzicht over de stad. Het zou kunnen dat de toeristen ons ondergoed hebben kunnen bekijken toen Kyra en ik het niet konden laten om weer een handstand te maken. Jammer genoeg bleven onze jurkjes alleen niet zo goed zitten als dat we gehoopt hadden.
Daarna zijn we naar het dorpje gelopen dat er bij hoort en daar hebben Dominique en ik misschien wel het lekkerste ijsje van ons leven gehad.

's Avonds zijn we uit gegaan. In de stad hebben we aan andere jongeren gevraagd waar we heen moesten gaan ze zeiden iets over Cassette 9 en over teapots. Wij een beetje verward maar toch maar naar die club gegaan. En wat zagen we op de bar staan toen we binnen waren: Witte theepotten op de bar. Super grappig, je bestelt een soort sterke cocktail die wordt dan in zo'n theepot gedaan en dan krijg je er shotglaasjes bij. Het is dus eigenlijk de bedoeling dat je die theepot deelt. Maar ik had niemand om te delen want Domi en Kyr gingen aan het bier, dus heb ik in mijn eentje shotjes gedronken van de teapot. Het was echt een super leuke avond, heerlijk gedanst en andere internationals ontmoet. Alleen een beetje jammer dat we er aan het eind van de avond achter kwamen dat ze dachten dat we uit Polen kwamen. Gelukkig hebben we nog net op tijd duidelijk kunnen maken dat we toch echt uit Nederland kwamen.

Nog een paar dingen die anders zijn hier in Nieuw Zeeland:

• Links rijden, dus grote bocht voorrang geven want rechts heeft wel gewoon voorrang. (het is heel verwarrend met kijken, want ik weet gewoon niet welke kant ik op moet kijken dus kijk ik maar voor de zekerheid 5 keer beide kanten op).
• Kebab is hier duur, net zoals de bikini's :(
• Er zijn heel veel winkelcentra, lijkt wel of die kiwi's niks anders doen dan winkelen.
• Je kunt verbranden van een uurtje in de zon.
• Mensen zijn zo vriendelijk en willen je echt heel graag helpen.
• Alle verkopers vragen hoe het gaat, ik weet niet of ik er op moet reageren, het klinkt meer als een groet dan echt een vraag. Maar ik zeg toch maar altijd: 'fine thanks.'
• In de bus is het gebruikelijk om: 'thank you busdriver' te zeggen, doe je het niet wordt je bijna boos aangekeken.

Ik kan er helaas geen foto's opzetten, we hebben niet zoveel foto's gemaakt en de foto's die er gemaakt zijn heb ik nog niet op mijn laptop staan. Ik ga verder met huisjes zoeken en aan scriptie werken. Jullie horen snel weer van me!

Liefs,
Mij