Op het moment dat ik dit typzit ik in de slaaptrein naar Kuala Lumpur, de treinreis duurt 6 uur. Dus genoeg tijd om mijn eerste reisverhaaltje te schrijven. Laten we bij het begin beginnen.

Zaterdagmorgen kreeg ik toch nog een beetje stress omdat 23 kilo toch wel erg weinig is (stomme Quantas). Nadat we hadden ingecheckt en de koffers afhadden gegeven zijn we nog wat gaan drinken. Om vervolgens toch echt voor een half jaar afscheid van iedereen te nemen.

Nadat we door de douane heen waren hadden honger. Het eten was al besteld bij de Mc Donalds toen Kyra ineens riep dat we moesten gaan, bij onze vlucht stond namelijk gate closing. Hamburgers terug gegeven, en als een gek naar de gate gerend, met slippende koffertjes als gevolg. Maar gelukkig is alles goed gegaan en kwamen we veilig in Londen aan.

In Londen hadden we toch wel echt honger, dus hebben we snel bij een Italiaans restaurant gegeten. Tijd om drinken en snacks te kopen voor de vliegreis was er niet. Want onze volgende vlucht stond alweer klaar met Singapore als bestemming.

Toen we op onze vliegtuigstoelen zaten, drie op een rij, kwamen we er achter dat Quantas toch zo slecht nog niet was. De stoelen zaten goed, kussentje, maskertje en dekentje alles was geregeld. Op ons tv scherm konden we niet alleen kiezen uit films die in Nederland nog niet uit zijn, maar ook uit heel veel series zoals de Big Bang Theory en het laatste seizoen van 2 and a half man. Verder kon je muziek luisteren, spelletjes spelen en er was zelfs een skycam. Hierop kon je de gehele vlucht van bovenaf op het vliegtuig mee kijken. We zagen al helemaal niet meer op tegen het vliegen en hadden zelfs geen zin om te gaan slapen.

Toen we net opgestegen waren kregen we al een leuke verrassing, Kyra had tegen het vliegtuigpersoneel gezegd dat Dominique om 12 uur jarig was. Ze hadden 3 volle champagne glazen en een tas met 3 pyjama's (voor Dominique een eersteklas pyjama) en 3 toilettassen. De vlucht is verder perfect verlopen, beetje turbulentie maar heerlijk gevlogen. Toen we wakker werden stond er alweer een stewardess voor onze neus, dit keer met een fles champagne.

Op het vliegveld hebben we onze eerste stempel gekregen. Met de taxi zijn we naar het hotel gegaan en hebben we onszelf eventjes lekker opgefrist. Daarna zijn we de stad ingegaan. Singapore was heel mooi verlicht. Terug in het hotel hebben we het eerste skypecontact gelegd met het thuisfront en zijn we om 2 uur 's nachts gaan slapen.

De volgende dag hebben we wat door de stad gelopen en wat dingen bekeken, maar blijkbaar waren wijzelf een toeristische attractie. Er werd wat naar ons afgestaard.

We hebben Cinatown een onveilig gemaakt en kwamen erachter dat er een schip van de Amerikaanse marine in de haven lag. Dat verklaarde het hoge aantal brede, mannelijke Amerikanen. We hebben contact gemaakt en zijn met een groepje van 4 mariniers naar een lege karaoke bar gegaan. We hebben het heel gezellig gehad en ze hebben alles voor ons betaald dus dat is ook mooi meegenomen. Daarna hebben we nog wat gegeten en zijn we naar het hotel gegaan.

De volgende dag stond de trein naar Kuala Lumpur op het programma, vroeg opgestaan, koffers ingepakt en naar de metro. 34 minuten in de metro om op Woodlands de bus naar het treinstation te pakken. Het ging verbazingwekkend goed met de koffers en als we er hopeloos uitzagen schoten ons meteen een baar Singaporezen te hulp. De mensen zijn hier echt heel erg aardig!

Op het treinstation aangekomen kwamen we erachter dat de eerst volgende trein naar Kuala Lumpur pas om 13.45 zou vertrekken. Dus hadden we 4 uur tijd die we moesten doden. Kyra en ik zijn eventjes een winkelcentrum ingelopen terwijl Dominique onze koffers bewaakte. Op een groot foodcourt (een plein met allemaal hele kleine niet zo erg schone eettentjes) hebben we wat eten gekocht. Het eten is hier super lekker! Maar met die stokjes eten valt toch nog een beetje tegen af en toe.

Onze tweede en derde stempel hebben we gekregen toen we in de trein stapten. En dat is waar we nu zijn, in de trein. Ik besef nog steeds niet helemaal dat ik nu echt mijn avontuur beleef. Maar ik denk dat ik nu weer uit mijn raampje ga kijken en misschien nog even mijn ogen dicht doe. Of met Kyra aan ons project werken: elastiek in onze nieuwe broeken van € 3.80 zetten. Het volgende verhaal zal over Kuala Lumpur gaan. Jullie zien het vanzelf wel verschijnen!

Xjes,
Mij